پیروزی بر شب

بلندبالای مهرباننویسنده:مهری طهماسبی دهکردیبلند بالا شتر با نمک و خوش اخلاقی بود که در جزیره ی ناز زندگی می کرد. صاحباو مرد جوانی به اسم ساربان ایرج بود که هر روز بلند بالا را به کنار دریا می برد، مسافرانیکه برای تماشای جزیره و دریای زیبای جنوب می آمدند، سوار بلند بالا می شدند تاشترسواری کنند و پولی به عنوان کرایه به ایرج می دادند. شتر سواری با بلند بالا برایمسافران خیلی لذت بخش بود. چون او شتری صبور و مهربان بود و طوری راه میرفت که سوارِ او احساس آرامش کند و از سواری با او لذت ببرد. ایرج همیشه آب وغذای بلند بالا را به موقع به او می داد و وقتی به خانه بر می گشتند، با مهربانی بر سرو گردنش دست می کشید و از او تشکر می کرد. بلند بالا هم ایرج را خیلی دوستداشت و از زندگی با او راضی بود. در همسایگی ایرج مرد بداخلاقی به اسم تیمورزندگی می کرد که هیچکس دوستش نداشت. تیمور با همه دعوا می کرد و اگر حیوانیرا می دید، با لگد به او می زد و آزارش می داد. او چند بار به بلند بالا هم لگد زده بودو بلند بالا از دست او خیلی ناراحت بود و تصمیم داشت در یک فرصت مناسب بهتیمور حمله کند و حسابش را برسد. یک روز غروب که ایرج سوار بر بلند بالا به خانهبر می گشت، تیمور او را دید و فریاد زد: آهای ساربان!چه شتر زشت و بی ریختیداری، من از بلند بالای تو بدم می آید!بلند بالا خیلی عصبانی شد. ایرج جواب تیمور را نداد و به راهش ادامه داد، جلوی خانهاش، بلند بالا روی زمین نشست و ایرج پیاده شد. دستی به سر و گوش بلند بالا کشید وگفت: دوست عزیزم، امروز پول زیادی در آوردیم و تو خیلی زحمت کشیدی، فردا تویخونه بمون و استراحت کن تا خستگیت در بره. بلند بالا سری تکان داد و صدایی کرد.تیمورکه دنبالشان می آمد، با تمسخر گفت: آهای سارب پیروزی بر شب...

به نام خداآخرای زمستونخونه تکونی داریممن و مامان و باباهمه مشغول کاریمدیوارای خونه مونپر از گرد و غبارهوقتی که پاک می کنمتمیز میشن دوبارهپاک می کنم شیشه هاپنجره ها و درهامامان میگه آفرین!تویی زرنگ و کوشاحالا تمیزه خونهمنتظر بهارمشکوفه های لبخندروی لبام می کارم.شاعر:مهری طهماسبی دهکردی + نوشته شده در یکشنبه بیست و هفتم اسفند ۱۴۰۲ ساعت 0:9 توسط مهری طهماسبی دهکردی  |  پیروزی بر شب...